Schöne fremde Welt: Unterhaltungsmedien im Iran

(متن به زبان فارسی در زیر ببینید)

Von der 3000-jährigen Zivilisationsgeschichte Persiens stehen im westlichen öffentlichen Bewusstsein vor allem die letzten 35 Jahre im Vordergrund. 1979 trat Ajatollah Khomeini, aus dem Pariser Exil kommend, die Heimreise nach Teheran an, die er und seine Anhänger bereits seit Jahren propagandistisch beispielsweise durch ins Land geschmuggelte Botschaften und Predigten auf Audio-Cassetten vorbereitet hatten. Dort traf er auf eine brüchig und unsicher gewordene Zivilgesellschaft, die sich von der westfreundlichen Politik des Schahs schon längst gelöst hatte.

Der politische Umsturz von einem monarchistischen System zu einer islamischen Theokratie wurde begleitet von der Besetzung der US-Botschaft am 4. November 1979, die erst am 20. Januar 1981 endete. Dieser Konflikt markierte einen entscheidenden Wendepunkt im Verhältnis der nunmehrigen Islamischen Republik Iran zum Westen, das bis heute von gegenseitigen Drohungen, Terrorvorwürfen, militärischen Stellvertreterauseinandersetzungen und Sanktionen geprägt ist. (…)

Die jahrelange politischen Eiszeit aufgrund des internationalen Streits um das iranische Atomprogramm endete am 16. Januar 2016 mit der Aufhebung der Sanktionen der Vereinten Nationen. Seitdem sehen die 80 Mio. Iraner hoffnungsfroh in die Zukunft und verbinden mit einer weitergehenden Öffnung der Märkte eine Verbesserung der Infrastruktur, verstärkte Investitionen und damit eine Modernisierung der Gesellschaft und hochwertige neue Arbeitsplätze.

Diese sind auch dringend notwendig. Die Arbeitslosenquote liegt offiziell bei etwa 11%, inoffiziell bei über 20%, die Jugendarbeitslosigkeit beträgt sogar offiziell bereits 23%. Die dominierenden Wirtschaftszweige sind nach wie vor die auch im Iran vom Preisverfall bedrohte Ölindustrie und die Nahrungsmittel- bzw. Konsumgüterproduktion.

Die „International Conference on Cinema and Literature“

Iranische Universitäten, allen voran die Universität Teheran mit 16 Fakultäten, bilden auf westlichem Niveau aus. Die bei dem Besuch Anfang Februar getroffenen Studierenden waren ausnahmslos mehrsprachig und sprachen neben Englisch nicht selten Deutsch, Französisch und andere europäische Sprachen.

Nach der „International Conference on Shakespeare Studies“ Ende 2014 mit dem Pulitzer-Preis-Träger Prof. Stephen Greenblatt als Keynote-Speaker beschäftigten sich die Veranstalter Anfang 2016 nun mit der Frage des Verhältnisses von Literatur im Film sowie Literatur und Film.

Keine zwei Wochen, nachdem DAAD-Referatsleiter Alexander Haridi in der ZEIT über ein zunehmendes Interesse iranischer Hochschulen an internationalen Kontakten berichtete, erhielt ich Ende November die Einladung, mein Konzept einer „rückfragenden Filmanalyse“ vorzustellen, welches sich insbesondere im interkulturellen und religionspädagogischen Rahmen dazu eignet, jüngere Menschen konfessionsübergreifend auch an sensible religiöse oder gesellschaftliche Fragen heranzuführen, ohne dass möglicherweise Konflikte auftreten.

Unter dem Titel „Spirits of the Silver Screen – Religious Patterns in Cinema Blockbusters and the Talk about God“ präsentierte ich die bisher vollständigste Version dieser im Laufe von Lehrveranstaltungen immer wieder verfeinerten religions- und medienpädagogischen Methode, das „Teheraner Modell“. Am Beispiel des Films „Chappie“ von Neill Blomkamp konnten verschiedene Narrationsebenen dargelegt und religiöse oder philosophische Bedeutungen herausgearbeitet werden. Verwiesen wurde auf direkte Bezüge zur christlichen wie auch islamischen Religion wie dem Epheserbrief oder einen islamischen Begräbnisritus. Als Action-Blockbuster ist gerade ein solcher Film dazu geeignet, auch mit zunächst wenig religiös-musikalischen Zielgruppen zu arbeiten, die aber gerade über einen unterhaltsamen Anlass an Fragen von Gewalt, Misshandlung und Unterdrückung herangeführt werden und dann schnell erkennen, dass Freiheit und individuelle Unversehrtheit nicht nur von äußeren Feinden, sondern auch von jedem Menschen selbst bedroht werden. „Chappie“ adressiert konfessionsübergreifend Fragen von Transzendenz, dem Leben nach dem Tod, dem Sinn des Lebens überhaupt und er endet mit der überraschenden Frage an das Publikum, ob eine Cyborggesellschaft menschenähnlich sein muss und ob hierzu sogar künstliche Geschlechter notwendig sind.

Weitere Vorträge auf Persisch, Englisch, Spanisch oder Russisch widmeten sich grundsätzlich oder spezifisch der Frage, wie Filme und Medienproduktionen allgemein sich auf die Entwicklung moderner Literatur auswirken. Weitere Beiträge gingen der Frage nach, inwiefern nationale oder lokale literarische Stoffe durch filmische (oder sonstige mediale) Adaptionen einem größeren internationalen Publikum bekannt werden können. In der Gesamtschau wurde die Realisierung des Konferenzziels sehr deutlich, die beiden getrennten Disziplinen „Film“ und „Literatur“ gemeinsam betrachten und soziale wie auch kulturelle Aspekte auf dieser Basis beleuchten zu können.

 

„Princes of Persia“? Die iranische Computerspieleindustrie

Es sind nicht nur Film und Literatur, die mit ihren innovativen oder auch adaptierten Stoffen global Menschen faszinieren. Auch Computer- und Videospiele gehören dazu. Die Frage lag also nahe, ob es einen iranischen Spielemarkt gibt und wie dieser beschaffen ist. Die diesbezüglichen Ergebnisse der Gespräche in Teheran waren überraschend.

Die langjährigen Sanktionen der Vereinten Nationen und die teilweise selektive Selbstabschottung bedeuteten nämlich nicht, dass sich die iranische Gesellschaft in Agonie befindet oder befand. Erfindungsreichtum und Pioniergeist sorgten dafür, dass trotz Sanktionen neue Industrien entstanden und vorhandene modernisiert wurden.

Unter den 80 Mio. Einwohnern, von denen 38,5 Mio. aktive Internetnutzer sind, befinden sich 18 Mio. Gamer. Diese finden ihre Produkte im lokalen Zeitschriftenhandel oder auch auf nationalen wie internationalen Onlineplattformen wie cafebazar.ir oder Steam. Ein Beispiel für die Etablierung einer modernen Industrie entlang oder sogar unter dem Schirm von Wirtschaftssanktionen ist gerade die Spielebranche, die vom iranischen Spieleverband IRCG repräsentiert wird, der gegenwärtig 120 Entwicklungsstudios und 4 Publisher vertritt. Die entwickelnden Mitglieder bestehen meistens aus 10-15 Personen und agieren fast alle im Bereich des Mobile Entertainment, also der Produktion von Spielen für tragbare Endgeräte wie Tablets oder Mobiltelefone. Weniger als 10 Studios konzentrieren sich ausschließlich auf klassische Computerspiele.

Alle Entwicklungsstudios müssen über eine Zulassung des Ministeriums für Kultur und Islamische Führung verfügen.

 (…)

Der gesellschaftliche Stellenwert von Computerspielen im Iran – bzw. dort von Bildschirmspielen insgesamt – wird durch das Altersfreigabesystem ESRA dokumentiert. Als einziger Staat im Mittleren Osten kennt der Iran die Kennzeichnung von Spielemedien nach Jugendschutzkriterien.

Als islamischer Staat spielen hierbei nicht nur Fragen des Jugendschutzes eine Rolle, sondern auch moralische und religiöse Kriterien. In den Altersstufen 3+, 7+, 12+, 15+ und 18+ werden Spiele gemäß bestimmter Kriterien bewertet und freigegeben. Betrachtet werden die Kategorien Ängstigung, Gewalt, Sucht, sexuelle Stimuli, Beeinträchtigung religiöser Gefühle, Gefährdung sozialer Normen und auch „Hopelessness“ – in der Übertragung in etwa vergleichbar mit dem deutschen Kriterium der sozialen Desorientierung.

Die Vorgehensweise ist hierbei mehrstufig. Bewertet werden die Perspektiven von Spielern, die Meinung von Fachbeobachtern, der konkrete Spielinhalt sowie die allgemeinen Auswirkungen des Spiels.

Trotz der Innovativität des Ansatzes fällt es dem iranischen ESRA-System schwer, Anschluss an und Anerkennung im Westen bzw. bei westlichen Partnern zu finden. Ein Kritikpunkt bestand in der zu Beginn höchsten vorgenommenen Einstufung 25+ – hier mussten Spieler eine gewisse moralische Festigung nachweisen, u.a. indem sie verheiratet waren. Die hieran angeknüpfte Kritik ließ westliche Jugendschutz-Partner Abstand halten, trotz intensiver Gesprächsbemühungen des Spieleverbandes IRCG, u.a. durch Auftritte auf internationalen Fachmessen wie der Gamescom in Köln.

Mittlerweile ist die Altersstufe 25+ obsolet – als höchste vorzunehmende Einstufung wird die Verleihung der 18+ vorgenommen. (…)

International wird diese Annäherung an die westlichen Ratingsysteme indes bisher kaum wahrgenommen. Noch immer strebt der IRCG Gespräche mit westlichen Systemen wie IARC, ESRB oder der USK an. Insbesondere mit der deutschen USK würde man sich gerne austauschen, ein Wunsch, der bislang aber ohne konkrete Rückmeldung blieb.

(Stefan Piasecki)

Bitte beachten Sie den vollständigen Artikel in der kommenden Ausgabe Nr. 76 der Zeitschrift „TV Diskurs“

 

 

دنیای زیبای ناشناخته: ابزارهاي سرگرمي ساز در ایران

اشتفان پيازكي

ایران از دیدگاه غربی

از تاریخ تمدن 3000 ساله ایران، در اذهان غربي 35 سال اخیر از اهمیت بسزایی برخوردار است. آیت الله خمینی که در پاریس در تبعید به سر می برد، در سال 1979 عازم تهران شد.او در آنجا با یک جامعه مدنی متزلزل و ضعیف مواجه شد که از سال ها قبل به سیاست های غرب دوستانه شاه پشت کرده بود.

سرنگونی یک نظام سلطنتی و برقرای یک حاکمیت دینی اسلامی با اشغال سفارت آمریکا در تاریخ 4 نوامبر 1979 همراه شد که این اشغال در تاریخ 20 ژانویه 1981 خاتمه یافت. این کشمکش نقطه عطفی تاثیرگذار را در روابط این کشور، یعنی جمهوری اسلامی ایران کنونی، و غرب رقم زد و موجب شد ایران تا امروز به طور متقابل آماج تهدیدها، اتهامات تروریستی، درگیری های نظامی نیابتی و تحریم ها قرار گیرد. جنگ ایران و عراق که در سال 1980 از سوی صدام حسین رییس جمهوری وقت عراق آغاز شد، در سال 1988 بدون برنده ای مشخص خاتمه یافت و تنها قربانی شدن 400 هزار تا 1 میلیون نفر قربانی از هر دو طرف را در پی داشت. ایران از زمان وقوع انقلاب اسلامی در قبال اسراییل به طور قاطع سیاستی مبتنی بر تهدید و تحقیر را دنبال کرد که این امر همانند حمایت از گروه مقاومت شیعه حزب الله لبنان تاثیری عمیق بر اذهان عمومی غرب گذاشت. با این وجود روابط ایران با غرب و بویژه با آلمان به طور کامل قطع نشد.

تاثيرات مثبت این ارتباطات مستمر تا امروز قابل مشاهده اند. شرکت های آلمانی و محصولاتشان در این کشور از شهرت بسیار خوبی برخوردارند. من به عنوان مهماني از كشور آلمان بسيار گرم و صميمي پذيرفته شدم.

سالیان دراز یخبندان سیاسی که به دلیل نزاع بین المللی بر سر برنامه اتمی ایران شکل گرفته بود در تاریخ 16 ژانویه 2016 با لغو تحریم های سازمان ملل پایان یافت.از آن زمان 80 میلیون ایرانی با امیدواری به آینده می نگرند و گشایش پی در پی بازارها را با بهبود زیرساخت ها، تقویت سرمایه گذاری ها و درپی آن مدرنیزه شدن جامعه و بهبود فرصت های شغلی پیوند می زنند که این امر بسیار ضروري است: نرخ رسمی بیکاری در حدود 11 درصد و نرخ غیر رسمی بیش از 20 درصد است و این در حالی است که نرخ بیکاری جوانان به طور رسمی بالغ بر 23 درصد است. بخش های مهم اقتصادی در ایران هنوز هم مشتمل بر صنعت نفت (این صنعت در ایران نیز در معرض خطر سقوط قیمت هاست) ، تولید مواد غذایی و تولید کالاهای مصرفی است.

„کنفرانس بین المللی سینما و ادبیات“

محور «كنفرانس بين المللي ادبيات و سينما» جایگاه „ادبیات در فیلم“ و ارتباط „ادبیات با فیلم“ بود. کمتر از دو هفته پس از آن که گزارش الکساندر هریدی مدیر بخش کارشناسی دآآد در روزنامه سایت در مورد تمایل فزاینده دانشگاه های ایران نسبت به ارتباطات بین المللی منتشر شد، من در اواخر نوامبر دعوتنامه ای را دریافت کردم تا طرح خود مبنی بر “ بررسی تحلیلی فیلم “ را ارائه کنم. اين طرح بخصوص مناسب آن است که در چارچوب تبادلات فرهنگی و تعلیمات دینی، پیروان جوان فرقه های مختلف مذهبی را بدون بروز درگیری های احتمالی با مسائل حساس مذهبی و اجتماعی آشنا کند.

من با ارائه یک سخنرانی تحت عنوان «ارواح پرده نقره ای- الگوهای مذهبی در آثار پر فروش سینمایی و صحبت در مورد خدا» به معرفی کاملترین نسخه موجود از „مدل تهران“ پرداختم. „مدل تهران“ روشی در زمینه تعلیمات دینی و رسانه ای است که رفته رفته در جریان کلاس های درس تکمیل تر شده است.مثال ارائه شده در این سخنرانی فیلم „چپی“ اثرنیل بلوم کمپ بود که بر اساس آن علاوه بر ارائه شیوه های گوناگون روایتگری و توضیح مفاهیم دینی و فلسفی، به نامه افسسیان و آیین تدفین اسلامی که به ترتیب در ارتباطی مستقیم با دین های مسیحیت و اسلام قرار دارند اشاره شد. یک چنین فیلمی به عنوان اکشنی پرفروش مناسب کار با مخاطبانی است که گرایشات مذهبی کمتری دارند. بدین ترتیب که ابتدا کمی به مسئله خشونت، بدرفتاری و خفقان پرداخته شود و بعد نشان داده شود که آزادی و سلامت فردی انسان نه تنها ازجانب فضاي اطراف بلکه از جانب دشمناني كه در درون هر انساني وجود دارند نیز مورد تهدید است.چپی مسائل برتری، زندگی پس از مرگ و مفهوم حقیقی زندگی را خطاب به پیروان جوان فرقه های مختلف مذهبی مطرح می کند و با طرح این سوال حیرت آور از تماشاچی به پایان می رسد که آیا یک جامعه سایبورگ باید شبیه جامعه انسانی باشد و آیا برای این منظوراصلا وجود ربات های زن و مردلازم است.

سخنرانی های دیگر که به زبان های فارسی، انگلیسی، اسپانیایی و یا روسی ایراد شدند، اصولا یا به طور خاص به موضوع تاثیر فیلم و تولیدات رسانه ای بر توسعه ادبیات مدرن پرداختند. موضوع مقالات دیگر نیز از این قرار بود که دستمایه های ادبی ملی و بومی چگونه در قالب یک اقتباس سینمایی می توانند صاحب مخاطبان بین المللی شوند. در جمع بندی این کنفرانس این نتیجه حاصل شد، که دو رشته مجزای „ادبیات“ و „سینما“ را می توان به طور مشترک مورد بررسی قرار داد و بر همین اساس به جنبه های اجتماعی و فرهنگی نیز پرداخت.

„شاهزادگان ایرانی؟“ صنعت بازی های کامپیوتری ایران

تنها فیلم و ادبیات نیستند که با نوآوری هایشان و یا با دستمایه های اقتباسی شان در جهان انسان را به خود مجذوب می کنند. بازی های کامپیوتری و ویدیویی نیز همین گونه اند.به همين دليل من هم به اين موضوع پرداختم که آیا در ایران نیز بازار بازی ها وجود دارد و این بازار چگونه است. نتایج گفتگوهایی که در این رابطه در تهران انجام گرفت، غافلگیر کننده بود.چرا که تحریم های درازمدت سازمان ملل و برخی از جدایی های خودخواسته بدین معنا نیست که جامعه ایران رو به زوال بوده و یا رو به زوال هست. تنوع اختراعات و روحیه پیشگام بودن باعث شده اند که علیرغم تحریم ها صنایع جدیدی شکل بگیرند و صنایع موجود مدرنیزه شوند.

از میان جمعیت 80 میلیونی ایران با 38،5 میلیون نفر کاربر فعال اینترنت، 18 میلیون نفر گیمر هستند. این گروه بازی هایشان را از روزنامه فروشی ها و یا سایت های ملی و بین المللی همچون کافه بازار و یا استیم تهیه می کنند. یک مثال برای تثبیت یک صنعت مدرن در امتداد و یا حتی زیر چتر تحریم های اقتصادی همین حوزه بازی هاست که بنیاد ملی بازی های رایانه ای ایران آرسی جی متولی آن است. این بنیاد هم اکنون نمایندگی 120 استودیوی تهیه بازی و 4 تولیدکننده را بر عهده دارد. اعضای استودیوهای تولید کننده غالبا متشکل از 10 تا 15 نفر است و تقریبا همگی در بخش سرگرمی های موبایل و تهیه بازی ها برای دستگاه های قابل حمل همچون تبلت ها یا تلفن های موبایل مشغول فعالیتند. کمتر از 10 استودیو منحصرا بر بازی های کامپیوتری کلاسیک متمرکز هستند.

همه استودیوهای تولید کننده می بایست دارای مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز باشند.

به طور سالیانه در ایران در حدود 80 بازی تولید می شود که 90 درصد آن ها برای پلت فرم های موبایل هستند. در حدود 20 درصد از
فعالان در صنعت بازی ها در ایران را زنان تشکیل می دهند که حتی در برخی شرکت ها زنان در اکثریت قرار دارند. یکی از شیوه های مهم برای برانگیختن توجهات ملی و بین المللی نمایشگاه ها و بازارها هستند. تولیدکنندگان ایرانی و نمایندگان انجمن در نمایشگاه های بین المللی شرکت می کنند. اما در این بین نمایشگاه های داخلی همچون گیم اکسپو و فستیوال بازی تهران که از سال 2011 ازسوی آی آر سی جی برگزار می شود (این دو نمایشگاه تا 2013 به طور مشترک برگزار می شدند) برای بازار ایران از اهمیت بسزایی برخوردار است.اين نمايشگاه ها بزرگترين نمايشگاه هاي از اين دست در خاورميانه اند و به گفته بنياد، شمار بازدیدکنندگان آن ها از 150 هزار نفر در سال نخست برگزاری به بیش ازیک میلیون نفر در آخرین دوره برگزاری رسیده است.اگر چه بنیاد با هدف جلب حمایت و ایجاد ارتباطات بین المللی با نسل جوان در نمایشگاه حضور می یابد، اما هدف مهم دیگری را نیز مد نظر دارد و آن عبارت از معرفی بنیاد در جریان برگزاری فستیوال گیم است.

رده بندی اجتماعی بازی های کامپیوتری در ایران از سوی سیستم رده بندی اسرا تعیین می شود. ایران تنها کشور خاورمیانه است که با معیارهایی که به منظور حفاظت از نوجوانان در بازی ها مورد توجه قرار می گیرد، آشنایی دارد.

در این کشور اسلامی نه تنها مسائل حمایت از نوجوانان بلکه ملاک های اخلاقی و مذهبی نیز حائز اهمیت هستند. در تراز سنی 3+، 7+، 12+، 15+ و 18+ سال بازی ها بر مبنای ملاک های مشخصی ارزیابی می شوند و رده بندی سنی آن ها تعیین می شود. معیارهای های ترس، خشونت، مواد مخدر، محرک های جنسی، نقض ارزش های دینی، نقض هنجارهای اجتماعی و نیز „ناامیدی“ – در عمل تا حدودی قابل قیاس با ملاک هایی هستند که در آلمان برای موقعیت ناآگاهی اجتماعی در نظر گرفته می شوند.

نحوه کار در ایران مشتمل بر چند مرحله است و طی آن زاویه دید بازیکنان، نظر کارشناسان، محتوای دقیق بازی، و تاثیرات کلی بازی مورد ارزیابی قرار می گیرند.علیرغم نوآوری در ارزیابی برای سیستم ایرانی اسرا ايجاد ارتباط با غرب و مورد پذيرش قرار گرفتن در غرب و در نزد شركاي غربي امري دشوار است.

یک نقد مطرح شده مربوط به رده بندی 25+ بود که بازیکن برای لحاظ شدن در این رده بندی، می بایست یک سند ثبات اخلاقی ارائه می داد كه تاهل مي توانست از جمله آن ها باشد. اين انتقاد باعث شد علیرغم تلاش های بسیار بنیاد بازی های رایانه ای آی آر سی جی برای گفتگو ، که حضور در نمایشگاه تخصصی بین المللی گیم اسکوم کلن از جمله آن هاست، پارتنرهای غربی نهاد حمایت از نوجوانان از آن ها فاصله بگیرند.

در اين ميان با حذف رده سني 25+ سال، رده 18+ به بالاترين رده سني مبدل شد. مهرداد اشتری نماینده بنیاد بازی های رایانه ای و رضا احمدی مدیر اسرا در جريان گفتگو به اين نكته اشاره كردند که آن ها نيز برای انجام رده بندی 25+ با مشکل روبرو بوده اند. چرا که مشخص نبوده که بازیکنی که بازی را خریداری می کند، مخاطب واقعی این رده سنی بوده باشد.نظر به این که در ایران نه برای سینما و نه برای تولیدات تلویزیون یک رده بندی سنی وجود ندارد، در این جا با توجه به تازگی موضوع لازم بود که محتاطانه عمل شود تا قبل از تثبیت سیستم مخالفتی صورت نگیرد.در حالی که برای تولید یک فیلم در همان ابتدای امر شالوده فیلمنامه برای هماهنگی با قوانین وزارت فرهنگ مورد بررسی قرار می گیرد، ارزیابی یک بازی کامپیوتری تازه پس از تولید آن امکان پذیر است.

با این همه این نزدیک شدن به سیستم رده بندی سنی غرب تا امروز هنوز در سطح بین المللی جدی گرفته نمی شود.بنیاد ملی بازی های رایانه ای ایران (آی آر سی جی) همچنان علاقمند به گفتگو با نهاد های غربی همچون „اي اِي آر سي“، „اي اس ار بي“ و „يو اس كا“ است. بویژه علاقمند به همکاری با شرکت آلمانی „يو اس كا“است. خواسته ای که تا کنون بازخورد مشخصی را در پی نداشته است.

جامعه درحرکت

پس از پایان تحریم ها در ایران نسبت به تبادلات گسترده و تا حد امکان وسیع با شرکای غرب در بسیاری از زمینه ها اعم از دانشگاه ها و اقتصاد گرفته تا سازمان های جامعه مدنی امیدواری هایی وجود دارد.

با این وجود آن چه که در این زمینه حائز اهمیت است، این است که چنین پیشنهاداتی برای مذاکره مورد قبول قرار گرفته و گفتگوها ادامه پیدا کنند. با پیشرفت ایران از یک سو و تثبیت سیاسی و اقتصادی از سوی دیگر این کشور از این بخت برخوردار است که به یک قدرت با ثبات مرکزی در خاورمیانه تبدیل شود، قدرتی که قادر است تاثیرات مثبتی را بر کشورهای همجوار خود داشته باشد. طبیعی است که در این جا نباید قدرت های دیگر منطقه ای همچون عراق, عربستان سعودی و قدرت های مرتبط و یا متحد با آن ها همچون آمریکا یا اسرائیل را از نظر دور داشت، که به خاطر منافع خود در منطقه نقش بسیار مهمی را ایفا می کنند . روابط پایدار با ایران و ورود به جامعه مدنی ایرانی در نهایت به پیشرفت کلی صلح آمیز کمک می کند و انجام همکاری ها، طرح بحث های مشترک ورفع اختلافات مشترک موجود چشم اندازهای مربوطه در این زمینه را تقویت می کنند.

برای این منظور می توان از صنعت بین المللی بازی های کامپیوتری و جامعه بین المللی بازی های کامپیوتری نام برد. امید است که به این ترتیب امکان گفتگو در زمینه حمایت از نوجوانان میسر شود.چرا که این گفتگو نتایج قابل استفاده بین فرهنگی را در پی دارد و این نتایج بخصوص می توانند در آلمان مورد استفاده و توجه قرار گیرند.

یک نتیجه گیری شخصی

من در ایران دریافتم که علاقه شدیدی نسبت به تغییر و تحولات بین المللی وجود دارد و حساسیت شدید نسبت به این موضوع که چگونه ایران به عنوان یک کشور و نیز به عنوان یک جامعه در خارج در نظر گرفته می شود. نه در فضاي آکادمیک و نه در موقعیت های روزمره حتی یک لحظه ناخوشایند را تجربه نكردم. به طور قطع با یک دیدار نمی توان به تجزیه و تحلیل یک جامعه پرداخت. اما اينگونه برخورد هاي راحت و بی تکلف آن ها با یکدیگر و نیز در مواجهه با یک خارجی، مرا عليرغم نگرش مثبتم نسبت به ایران حیرت زده کرد.

یک گروه ساخته شده در واتس آپ که در زمان حضورم در تهران آن را ساختم همچنان فعال است و دانشجویان تهرانی „من“ با تعدادی از دانشجویان آلمانی من در شهر کاسل در ارتباط هستند و به چند زبان با یکدیگر گفتگو می کنند و به تبادل اطلاعات و ارسال تصاویر و … می پردازند.

امیدوارم بازدیدهای دیگری از ایران داشته باشم.

(دكتر اشتفان پیازکی پروفسور مددکاری اجتماعی در دانشگاه „سي وي ام يت“ کاسل است و در این دانشکده به تدریس در رشته „آموزش با بهره گيري از رسانه ها“ می پردازد. او در „اف اس كا“ و „اف اس اف“ به عنوان بازرس فعاليت مي كند.)

مترجم: آزاده نیازاده